χελβίτης

ο, Ν

(ορυκτ.) θειούχο πυριτικό ορυκτό τού σιδήρου, τού ψευδαργύρου, τού μαγγανίου και τού βηρυλλίου, αλλ. ελβίτης.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. helvite].